در سال‌های اخیر، بلاکچین به‌عنوان یکی از نوآورانه‌ترین فناوری‌های دنیا شناخته شده، اما با چالش‌هایی مثل مقیاس‌پذیری، سرعت پایین تراکنش‌ها و هزینه‌ بالا روبه‌رو است. یکی از راه‌حل‌های مهم برای رفع این محدودیت‌ها، سایدچین‌ یا زنجیره جانبی است. سایدچین‌ها زنجیره‌های بلاکچینی مستقلی هستند که در کنار زنجیره اصلی فعالیت می‌کنند و امکان انجام تراکنش‌ها، اجرای قراردادهای هوشمند و ایجاد قابلیت‌های جدید را با سرعت و انعطاف‌پذیری بیشتر فراهم می‌سازند. 
این زنجیره‌ها بدون فشار آوردن به شبکه اصلی، بار پردازشی را کاهش داده و آزادی عمل بیشتری برای توسعه‌دهندگان و کاربران ایجاد می‌کنند. به همین دلیل، سایدچین‌ها نقش مهمی در تکامل و آینده اکوسیستم بلاکچین ایفا می‌کنند.

سایدچین یا زنجیره جانبی چیست؟ 

سایدچین (Sidechain) یک بلاکچین مستقل است که در کنار بلاکچین اصلی (Main chain) فعالیت می‌کند و به‌صورت دوطرفه و ایمن به آن متصل است. این زنجیره جانبی قوانین، ویژگی‌ها، سرعت پردازش، کارمزد تراکنش و حتی مکانیزم اجماع مخصوص خود را دارد، اما دارایی‌هایی که داخل آن جابه‌جا می‌شود، از بلاکچین اصلی تأمین و کنترل می‌گردد.
سایدچین مانند یک «زمین تمرین» در کنار زمین اصلی است؛ جایی که می‌توان عملیات سنگین، آزمایشی یا پرسرعت را انجام داد بدون اینکه فشار و شلوغی به شبکه اصلی منتقل شود. برای انتقال دارایی‌ها بین این دو، از پل‌های بلاکچینی (Bridges) و فرآیندهایی مثل Peg-in و Peg-out استفاده می‌شود که تضمین می‌کند مقدار دارایی در هر دو زنجیره هماهنگ و معتبر باقی بماند.
در واقع، سایدچین‌ها با ایجاد یک محیط بلاکچینی جداگانه اما متصل، مشکلاتی مثل مقیاس‌پذیری، سرعت پایین تراکنش‌ها، کارمزد زیاد، ازدحام شبکه و محدودیت‌های ساختاری زنجیره اصلی را کاهش می‌دهند. توسعه‌دهندگان می‌توانند روی سایدچین‌ها قابلیت‌های جدید را آزمایش یا پیاده‌سازی کنند و کاربران نیز از مزایای سرعت بالا، انعطاف‌پذیری و امکانات متنوع‌تر برخوردار می‌شوند.
از آنجایی که هر سایدچین می‌تواند قواعد اجماع، مدل امنیتی، زمان تولید بلاک، ظرفیت پردازش و ویژگی‌های فنی مخصوص به خود داشته باشد، عملاً یک بلاکچین موازی است که بخشی از قدرت و ارزش خود را از اتصال به زنجیره اصلی دریافت می‌کند.
به طور خلاصه، سایدچین‌ها راهی برای گسترش توانایی‌های بلاکچین، کاهش بار شبکه اصلی و افزودن قابلیت‌های جدید بدون تغییر معماری اصلی شبکه هستند. این موضوع آن‌ها را به یک ابزار کلیدی در تکامل و آینده‌ی اکوسیستم بلاکچین تبدیل کرده است.

چرا سایدچین‌ها به وجود آمدند؟

در ابتدا بلاکچین‌ها با هدف ایجاد یک شبکه امن و غیرمتمرکز طراحی شدند، اما به‌مرور مشخص شد که این شبکه‌ها برای پاسخ‌گویی به نیازهای واقعی کاربران، توسعه‌دهندگان و کسب‌وکارها محدودیت‌های جدی دارند. سایدچین‌ها دقیقاً برای رفع همین محدودیت‌ها به وجود آمدند.
یکی از مهم‌ترین مشکلات، مقیاس‌پذیری و ظرفیت پایین پردازش تراکنش‌ها بود. شبکه‌هایی مثل بیت‌کوین و اتریوم در زمان اوج فعالیت دچار ازدحام می‌شوند و هزینه‌ها به‌شدت بالا می‌رود. همچنین بلاکچین اصلی نمی‌تواند هر نوع ویژگی یا نوآوری جدید را بدون ریسک تغییرپذیری ساختار خود در بر بگیرد. اینجا بود که نیاز به یک فضای جانبی و مستقل احساس شد؛ جایی که بتوان بار اضافی شبکه را به آن منتقل کرد.
از طرفی، کاربران و پروژه‌ها به محیطی نیاز داشتند که بتوانند قراردادهای هوشمند جدید، بلاک‌سازی سریع‌تر، کارمزدهای کمتر، و ویژگی‌های آزمایشی را بدون تأثیرگذاری روی امنیت زنجیره اصلی اجرا کنند. سایدچین‌ها دقیقاً همین امکان را فراهم کردند: ایجاد یک اکوسیستم منعطف‌تر در کنار زنجیره اصلی، بدون نیاز به تغییر قوانین بنیادین شبکه و بدون به خطر انداختن ثبات آن.
به‌علاوه، کسب‌وکارها و سازمان‌ها به دنبال بلاکچینی بودند که بتوان آن را مطابق نیازهای خود تنظیم کرد؛ از نوع اجماع گرفته تا مدل‌های حاکمیت. سایدچین‌ها این فرصت را ایجاد کردند که هر زنجیره جانبی به‌عنوان یک محیط سفارشی‌شده، هدفمند و قابل‌برنامه‌ریزی مورد استفاده قرار گیرد.
در نتیجه، سایدچین‌ها به وجود آمدند تا هم ظرفیت و کارایی بلاکچین‌های اصلی افزایش یابد، هم فضایی منعطف برای نوآوری فراهم شود، و هم اکوسیستم بلاکچین بدون فشار و ازدحام رشد کند.

سایدچین چگونه کار می‌کند؟

سایدچین‌ها با ایجاد یک بلاکچین مستقل اما متصل به زنجیره اصلی کار می‌کنند. این فرایند از چند بخش کلیدی تشکیل شده که باعث می‌شود دارایی‌ها، اطلاعات و تراکنش‌ها بتوانند میان دو زنجیره جابه‌جا شوند بدون اینکه امنیت یا یکپارچگی شبکه آسیب ببیند. در ادامه، عملکرد سایدچین به‌صورت کامل و مرحله‌به‌مرحله توضیح داده می‌شود:

اتصال دوطرفه میان زنجیره اصلی و سایدچین

اتصال میان سایدچین و زنجیره اصلی از طریق یک سازوکار ارتباطی به نام پل بلاکچینی (Bridge) برقرار می‌شود. این پل مسئول تبادل امن اطلاعات، تراکنش‌ها و دارایی‌ها بین دو شبکه است. ماهیت دوطرفه این اتصال باعث می‌شود کاربران بتوانند به‌صورت آزادانه دارایی‌های خود را به زنجیره جانبی منتقل کرده و دوباره به شبکه اصلی بازگردانند. مهم‌ترین وظیفه این پل، ایجاد اعتماد بین بلاکچین‌هاست؛ یعنی تضمین می‌کند که مقدار دارایی منتقل‌شده در هر دو زنجیره هماهنگ، معتبر و از نظر اقتصادی پایدار باقی بماند. بدون وجود این پل، سایدچین نمی‌تواند ارتباط قابل اعتمادی با زنجیره اصلی داشته باشد.

فرآیند Peg-in (ورود دارایی به سایدچین)

در زمان انتقال دارایی از بلاکچین اصلی به سایدچین، کاربر ابتدا مقدار مشخصی از دارایی خود را در یک آدرس ویژه روی زنجیره اصلی قفل می‌کند. این قفل شدن به معنای انتقال واقعی دارایی نیست، بلکه دارایی صرفاً غیرقابل خرج می‌شود تا نمایش آن روی زنجیره جانبی امکان‌پذیر باشد. پس از تأیید این تراکنش توسط شبکه، سایدچین یک توکن معادل با همان ارزش را صادر می‌کند. این توکن در حقیقت نسخه نماینده دارایی اصلی است و نسبت آن معمولاً ۱:۱ می‌باشد. Peg-in تضمین می‌کند که هیچ‌گاه توکن‌های بدون پشتوانه در سایدچین ایجاد نشوند.

فرآیند Peg-out (بازگشت دارایی از سایدچین به زنجیره اصلی)

برای خارج کردن دارایی از سایدچین و بازگشت به شبکه اصلی، کاربر باید ابتدا توکن‌های نماینده را در سایدچین بسوزاند یا به یک قرارداد بازگشت ارسال کند. با انجام این کار، سایدچین به پل اعلام می‌کند که توکن معادل از بین رفته و کاربر اجازه دارد دارایی اصلی خود را آزاد کند. سپس زنجیره اصلی دارایی قفل‌شده را آزاد و به کاربر برمی‌گرداند. این فرآیند تضمین می‌کند که عرضه کل دارایی در هیچ‌یک از زنجیره‌ها دچار دوگانگی یا تورم نشود و کنترل ارزش اقتصادی همچنان حفظ گردد.

اجرای تراکنش‌ها و فعالیت‌ها در سایدچین

پس از ورود دارایی‌ها، کاربران می‌توانند در محیط سایدچین فعالیت کنند. این شبکه معمولاً با سرعت بلاک بیشتر، کارمزد کمتر و امکانات بیشتری طراحی می‌شود. از آنجا که سایدچین از شبکه اصلی جداست، بار پردازشی فعالیت‌ها به زنجیره اصلی منتقل نمی‌شود و بنابراین ازدحام ایجاد نمی‌گردد. توسعه‌دهندگان می‌توانند قراردادهای هوشمند جدید، اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و ویژگی‌های سفارشی را داخل سایدچین اجرا کنند؛ بدون اینکه امنیت بلاکچین اصلی را تحت تأثیر قرار دهند. به‌نوعی، سایدچین محیطی چابک‌تر و آزادتر برای نوآوری است.

مکانیزم اجماع مستقل

هر سایدچین معمولاً دارای مکانیزم اجماع مخصوص خود است؛ یعنی شیوه اعتبارسنجی تراکنش‌ها و ساخت بلاک‌ها می‌تواند کاملاً متفاوت با بلاکچین اصلی باشد. برخی از سایدچین‌ها سریع‌تر هستند چون از اجماعی مانند Proof-of-Authority یا Delegated Proof-of-Stake استفاده می‌کنند، در حالی که شبکه اصلی ممکن است بر پایه PoW یا PoS فعالیت کند. استقلال در اجماع به سایدچین این امکان را می‌دهد تا با نیازهای تخصصی خود تطبیق پیدا کند؛ اما از طرفی سطح امنیت آن وابسته به اعتبارسنج‌های خودش است نه امنیت زنجیره اصلی.

امنیت دارایی‌ها و هماهنگی میان دو زنجیره

یکی از مهم‌ترین بخش‌های عملکرد سایدچین، حفظ امنیت دارایی‌ها در زمان انتقال و استفاده است. چون سایدچین یک شبکه مستقل است، امنیت آن مساوی امنیت زنجیره اصلی نیست؛ اما پل، قراردادهای قفل‌سازی و سازوکار اثبات انتقال وظیفه دارند اطمینان بدهند که هیچ‌گونه دارایی اضافی ایجاد نشده و دارایی‌ها همیشه با ارزش واقعی‌شان در شبکه اصلی پشتیبانی می‌شوند. این هماهنگی اقتصادی و امنیتی باعث می‌شود اعتماد کاربران به سایدچین حفظ شود و جریان دارایی‌ها به‌صورت امن ادامه پیدا کند.

انواع سایدچین‌ها

سایدچین‌ها با وجود اشتراک در مفهوم کلی، می‌توانند از نظر میزان تمرکز، ساختار امنیتی و نحوه مدیریت بسیار متفاوت باشند. این تفاوت‌ها تعیین می‌کنند که هر سایدچین تا چه اندازه قابل اعتماد، سریع، یا مناسب کاربردهای سازمانی و عمومی است. در یک دسته‌بندی کلی، سایدچین‌ها به سه نوع اصلی متمرکز، نیمه‌متمرکز، و غیرمتمرکز تقسیم می‌شوند.

سایدچین‌های متمرکز

سایدچین‌های متمرکز توسط یک نهاد، شرکت یا گروه محدود از اعتبارسنج‌ها اداره می‌شوند و تصمیم‌گیری‌، مدیریت کلیدهای امنیتی و کنترل پل‌ها در اختیار همان مجموعه است. در این نوع سایدچین‌ها، سرعت و کارایی معمولاً بالا است، زیرا تعداد اعتبارسنج‌ها محدود بوده و هماهنگی میان آنها سریع‌تر انجام می‌شود. از این ساختار اغلب برای کاربردهای سازمانی، مالی یا مواردی که نیاز به کنترل دقیق وجود دارد استفاده می‌شود.
با این حال، این مدل از نظر امنیت و اعتمادپذیری کاملاً به نهاد مدیریت‌کننده وابسته است و اگر این نهاد دچار نقص یا سوءاستفاده شود، دارایی‌ها و کاربران در معرض خطر قرار می‌گیرند. به همین دلیل، این نوع سایدچین‌ها بیشتر برای محیط‌های کنترل‌شده و سازمانی مناسب هستند تا استفاده عمومی.

سایدچین‌های نیمه‌متمرکز

سایدچین‌های نیمه‌متمرکز در میانه طیف قرار دارند؛ نه کاملاً وابسته به یک نهاد هستند و نه همان سطح توزیع و استقلال بلاکچین‌های کاملاً غیرمتمرکز را ارائه می‌دهند. در این مدل، تعداد اعتبارسنج‌ها بیشتر است و معمولاً توسط چند گروه یا سازمان مستقل کنترل می‌شود، که باعث افزایش امنیت در مقایسه با نوع متمرکز می‌گردد.
این سایدچین‌ها معمولاً برای پروژه‌هایی مناسب هستند که نیاز به سرعت بالا دارند اما در عین حال می‌خواهند تا حدی از اعتبارسنجی و اجماع توزیع‌شده بهره‌مند شوند. اگرچه امنیت آنها به‌طور کامل برابر با بلاکچین‌های غیرمتمرکز نیست، اما تعادل مناسبی بین کارایی، کنترل و اعتمادپذیری فراهم می‌کنند. بسیاری از سایدچین‌های عمومی امروزی در این دسته قرار می‌گیرند.

سایدچین‌های غیرمتمرکز

سایدچین‌های غیرمتمرکز از بزرگ‌ترین مزیت بلاکچین—یعنی عدم اعتماد به یک نهاد مرکزی—پیروی می‌کنند. این شبکه‌ها تعداد زیادی اعتبارسنج دارند که مستقل از یکدیگر فعالیت می‌کنند و تصمیم‌گیری‌ها از طریق اجماع توزیع‌شده صورت می‌گیرد. پل‌های ارتباطی نیز اغلب بدون کنترل یک نهاد مرکزی طراحی شده‌اند، که امنیت دارایی‌ها را به‌شدت افزایش می‌دهد.
این سایدچین‌ها معمولاً کارمزد کمتر، مقاومت در برابر سانسور، شفافیت بالا و امنیت نزدیک به بلاکچین اصلی دارند. هرچند ممکن است سرعت آنها نسبت به نمونه‌های متمرکز کمی پایین‌تر باشد، اما برای استفاده‌های عمومی، اپلیکیشن‌های باز، و پروژه‌هایی که بر اعتمادزدایی و استقلال تأکید دارند، بهترین گزینه محسوب می‌شوند.

تفاوت سایدچین با لایه دوم (Layer 2)

سایدچین و لایه دوم (Layer 2) هر دو به‌عنوان راه‌حل‌هایی برای بهبود عملکرد بلاکچین معرفی می‌شوند، اما از نظر ساختار، امنیت، نحوه اتصال به شبکه اصلی و نوع پردازش تراکنش‌ها تفاوت‌های مهمی با یکدیگر دارند. برای درک دقیق تفاوت این دو، باید بدانیم که سایدچین یک بلاکچین مستقل است، در حالی که لایه دوم ادامه‌ای از شبکه اصلی محسوب می‌شود و امنیت را از همان شبکه می‌گیرد. این تمایز بنیادی باعث ایجاد اختلاف‌های کلیدی میان آن‌ها می‌شود.
سایدچین یک زنجیره جداگانه با قوانین، اجماع و اعتبارسنج‌های مستقل است. یعنی اگرچه به بلاکچین اصلی متصل است، اما امنیت آن کاملاً به سیستم خودش وابسته است. به همین دلیل، هر سایدچین می‌تواند دارای کارمزد، سرعت، مدل حکمرانی و ویژگی‌های اختصاصی باشد و بدون فشار به زنجیره اصلی، پردازش‌ها را به‌طور مستقل انجام دهد. اما در مقابل، مسئولیت امنیت دارایی‌ها روی پل‌ها و اعتبارسنج‌های خود سایدچین است، نه روی بلاکچین اصلی.
در طرف دیگر، راه‌حل‌های لایه دوم مانند رول‌آپ‌ها، کانال‌های پرداخت یا Validiumها، امنیت خود را مستقیماً از بلاکچین پایه می‌گیرند و فقط فرآیندهای محاسباتی را خارج از شبکه اصلی انجام می‌دهند. لایه دوم تراکنش‌ها را دسته‌بندی می‌کند و نتیجه نهایی را برای تأیید و تضمین امنیت به زنجیره اصلی ارسال می‌کند. به همین دلیل حتی اگر لایه دوم دچار خطا شود، امنیت کلی دارایی‌ها به‌واسطه بلاکچین اصلی محفوظ می‌ماند.
در مجموع، سایدچین آزادی و انعطاف بیشتری دارد اما امنیتش مستقل است، در حالی که لایه دوم امنیت شبکه اصلی را به ارث می‌برد اما محدود به قوانین آن است. این تفاوت بنیادی تعیین می‌کند که هرکدام برای چه کاربردی مناسب‌تر هستند: سایدچین برای نوآوری و ساخت قابلیت‌های جدید، و لایه دوم برای افزایش مقیاس‌پذیری با حفظ امنیت اصلی.

مزایای سایدچین‌ها

مزایای سایدچین‌ها یکی از دلایل اصلی محبوبیت آن‌ها در اکوسیستم بلاکچین است. سایدچین‌ها با ارائه محیطی مستقل اما متصل به زنجیره اصلی، مجموعه‌ای از امکانات و مزیت‌های کلیدی را در اختیار توسعه‌دهندگان، کاربران و کسب‌وکارها قرار می‌دهند که می‌تواند کارایی شبکه و تجربه کاربران را به‌طور چشمگیری بهبود دهد.

• مقیاس‌پذیری بالا

سایدچین‌ها فشار پردازشی روی زنجیره اصلی را کاهش می‌دهند. تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند می‌توانند روی سایدچین پردازش شوند، بدون اینکه ازدحام شبکه اصلی افزایش یابد. این ویژگی باعث می‌شود سرعت تراکنش‌ها بیشتر و کارمزدها پایین‌تر شود و شبکه بتواند حجم بیشتری از فعالیت‌ها را مدیریت کند.

• انعطاف‌پذیری و قابلیت سفارشی‌سازی

هر سایدچین می‌تواند قوانین خود را داشته باشد؛ از زمان تولید بلاک و کارمزدها گرفته تا مکانیزم اجماع و ویژگی‌های قراردادهای هوشمند. این انعطاف‌پذیری امکان طراحی محیطی مناسب برای نیازهای خاص پروژه‌ها و کسب‌وکارها را فراهم می‌کند و توسعه‌دهندگان می‌توانند قابلیت‌های جدید را بدون محدودیت شبکه اصلی پیاده‌سازی کنند.

• کاهش هزینه‌ها و بار شبکه اصلی

با انتقال تراکنش‌ها به سایدچین، ازدحام شبکه اصلی کاهش می‌یابد و کارمزدهای آن پایین می‌آید. این مزیت هم برای کاربران و هم برای توسعه‌دهندگان اهمیت دارد، زیرا تجربه کاربری روان‌تر و اقتصادی‌تر فراهم می‌شود و پروژه‌ها می‌توانند با هزینه کمتر خدمات خود را ارائه دهند.

• محیط آزمایشی و نوآوری

سایدچین‌ها فضای مناسبی برای آزمایش قراردادهای هوشمند، اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و ویژگی‌های نوآورانه ایجاد می‌کنند. توسعه‌دهندگان می‌توانند بدون تهدید کردن امنیت شبکه اصلی، قابلیت‌های جدید را تست کنند و بازخورد کاربران را دریافت کنند. این مزیت باعث تسریع نوآوری و توسعه اکوسیستم می‌شود.

• امنیت نسبی دارایی‌ها

اگرچه سایدچین‌ها از امنیت مستقل خود استفاده می‌کنند، ارتباط امن با شبکه اصلی و استفاده از پل‌های معتبر تضمین می‌کند که دارایی‌ها همیشه پشتوانه داشته و در معرض خطر دوگانگی یا از دست رفتن نیستند. این تعادل میان انعطاف و امنیت، یکی از نقاط قوت اصلی سایدچین‌ها محسوب می‌شود.
چالش‌ها و ریسک‌های سایدچین

چالش‌ها و ریسک‌های سایدچین بخش مهمی است که باید قبل از استفاده یا پیاده‌سازی آن درک شود. اگرچه سایدچین‌ها مزایای زیادی دارند، اما ماهیت مستقل و ساختار شبکه‌ای آن‌ها باعث ایجاد مجموعه‌ای از محدودیت‌ها و ریسک‌ها می‌شود که کاربران و توسعه‌دهندگان باید به آن توجه کنند.

•  امنیت مستقل و وابستگی به پل‌ها

سایدچین‌ها امنیت خود را مستقل از زنجیره اصلی تأمین می‌کنند و بنابراین به سطح اعتبارسنجی و مکانیزم اجماع خود وابسته‌اند. این به این معناست که اگر سایدچین یا پل ارتباطی آن دچار نقص یا حمله شود، دارایی‌های کاربران در معرض خطر قرار می‌گیرند. حتی با وجود پل‌های امن، همیشه ریسک حمله، باگ یا خطای انسانی وجود دارد.

• پیچیدگی فناوری و مدیریت

راه‌اندازی و نگهداری یک سایدچین نیازمند دانش فنی بالا و مدیریت دقیق است. توسعه‌دهندگان باید هماهنگی میان زنجیره اصلی و جانبی، بروزرسانی‌ها، امنیت قراردادهای هوشمند و عملکرد اجماع را همزمان مدیریت کنند. هر اشتباه فنی می‌تواند منجر به از دست رفتن دارایی‌ها یا اختلال در تراکنش‌ها شود.

• نقدینگی محدود

از آنجایی که سایدچین‌ها مستقل هستند، ممکن است دارایی‌های کمتری نسبت به زنجیره اصلی در آن‌ها وجود داشته باشد. این موضوع می‌تواند بر نقدینگی و امکان انجام تراکنش‌های بزرگ تأثیر بگذارد و تجربه کاربری را محدود کند. انتقال دارایی‌ها میان شبکه اصلی و سایدچین نیز همیشه با کارمزد و زمان پردازش همراه است.

•  احتمال ناسازگاری یا خطا در پل‌ها

پل‌ها که مسئول انتقال دارایی‌ها و داده‌ها میان دو زنجیره هستند، پیچیده و حساس‌اند. هرگونه خطا، حمله یا مشکل فنی در پل می‌تواند باعث از دست رفتن دارایی‌ها یا ناهماهنگی بین دو شبکه شود. این ریسک، یکی از چالش‌های کلیدی برای اعتماد کاربران به سایدچین‌ها است.

• محدودیت در امنیت نسبت به شبکه اصلی

هرچند سایدچین‌ها مزایای انعطاف و سرعت دارند، اما امنیت آن‌ها معمولاً کمتر از بلاکچین اصلی است، به‌ویژه در نمونه‌های متمرکز و نیمه‌متمرکز. این مسئله باعث می‌شود پروژه‌هایی که حساسیت بالایی روی امنیت دارند، نیازمند ارزیابی دقیق قبل از انتقال دارایی به سایدچین باشند.

سایدچین‌ها در آینده بلاکچین

سایدچین‌ها در آینده بلاکچین نقش بسیار کلیدی و تحول‌آفرینی خواهند داشت. با رشد روزافزون کاربردهای بلاکچین در حوزه‌های مالی، بازی، اینترنت اشیا، متاورس و سازمان‌های غیرمتمرکز، نیاز به شبکه‌هایی سریع، انعطاف‌پذیر و مقیاس‌پذیر بیش از پیش احساس می‌شود. سایدچین‌ها با ارائه محیطی مستقل اما متصل به شبکه اصلی، این نیاز را پاسخ می‌دهند و امکان انجام تراکنش‌های سریع‌تر، ارزان‌تر و پیچیده‌تر را فراهم می‌کنند.
یکی از مهم‌ترین روندهای آینده، ادغام سایدچین‌ها با اکوسیستم‌های بلاکچینی متنوع است. این به معنای ایجاد شبکه‌های موازی است که هرکدام می‌توانند ویژگی‌ها و کاربردهای تخصصی خود را داشته باشند، اما در عین حال از امنیت و ارزش بلاکچین اصلی بهره‌مند شوند. این ویژگی امکان توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز پیشرفته، قراردادهای هوشمند پیچیده و تعامل میان چند شبکه را فراهم می‌کند.
سایدچین‌ها همچنین به عنوان ابزار مقیاس‌پذیری و کاهش ازدحام شبکه اصلی عمل می‌کنند. با انتقال تراکنش‌ها و عملیات سنگین به زنجیره‌های جانبی، شبکه اصلی از فشار بار اضافی رها می‌شود و کاربران تجربه‌ای سریع‌تر و کارآمدتر خواهند داشت.
از نظر نوآوری، سایدچین‌ها محیطی آزمایشی و امن برای توسعه‌دهندگان ایجاد می‌کنند. پروژه‌ها می‌توانند قابلیت‌های جدید را بدون تهدید امنیت شبکه اصلی پیاده‌سازی و آزمایش کنند و بازخورد واقعی کاربران را دریافت کنند. این ویژگی نوآوری و انعطاف‌پذیری را به سطح جدیدی می‌رساند و موجب رشد سریع‌تر اکوسیستم بلاکچین می‌شود.
به طور خلاصه، سایدچین‌ها در آینده به ستون فقرات توسعه بلاکچین تبدیل خواهند شد؛ آنها همزمان امکان مقیاس‌پذیری، امنیت، انعطاف‌پذیری و نوآوری را فراهم می‌کنند و فرصت‌های جدیدی برای کاربران، توسعه‌دهندگان و کسب‌وکارها ایجاد خواهند نمود.

سخن آخر

سایدچین‌ها یا زنجیره‌های جانبی، به‌عنوان مکمل بلاکچین‌های اصلی، تحول بزرگی در اکوسیستم بلاکچین ایجاد کرده‌اند. آن‌ها با فراهم کردن محیطی مستقل، سریع و انعطاف‌پذیر، امکان انجام تراکنش‌های کم‌هزینه، قراردادهای هوشمند پیشرفته و نوآوری بدون فشار بر شبکه اصلی را می‌دهند. 
در عین حال، با وجود چالش‌ها و ریسک‌هایی مانند امنیت مستقل و پیچیدگی فنی، سایدچین‌ها راهکاری مؤثر برای مقیاس‌پذیری و گسترش قابلیت‌های بلاکچین محسوب می‌شوند. آینده بلاکچین‌ها بدون حضور زنجیره‌های جانبی تقریباً غیرقابل تصور است؛ زیرا آن‌ها ستون فقرات توسعه، نوآوری و انعطاف‌پذیری شبکه‌های بلاکچینی را تشکیل می‌دهند و مسیر رشد اکوسیستم را هموار می‌کنند.