پرایوسی کوین چیست؟ با بهترین ارزهای دیجیتال ناشناس بازار آشنا شوید

تریدرهای بازار کریپتو، حتما در طول سال‌های فعالیت خود بارها شنیده‌اند که برخی تراکنش‌های رمزارز، ناشناس و غیرقابل ردیابی هستند. اما برخلاف تصور رایج، بیشتر ارزهای دیجیتال مانند بیت‌ کوین (Bitcoin) و اتریوم (Ethereum) تراکنش‌ها را به صورت نیمه‌شفاف ثبت می‌کنند و ردگیری آنها از طریق بلاک چین عمومی امکان‌پذیر است. به همین دلیل، حفظ حریم خصوصی و ناشناس بودن کاربران ارزهای دیجیتال، دغدغه‌ای جدی در این اکوسیستم است. اینجاست که مفهوم پرایوسی کوین (Privacy Coin) یا ارزهای دیجیتال حریم خصوصی یا پیگیری گریز وارد میدان می‌شود؛ ارزهایی طراحی شده برای ارائه تراکنش‌هایی کاملاً ناشناس، غیرقابل ردیابی و محافظت شده در برابر تحلیل داده‌ها.

پرایوسی کوین‌ها با بهره‌گیری از فناوری‌های رمزنگاری پیشرفته مانند zk-SNARKs، امضاهای حلقوی (Ring Signatures) و پروتکل‌های مخفی‌سازی تراکنش، امنیت و محرمانگی بالایی فراهم می‌کنند. این رمزارزهای ناشناس، راهکاری ایده‌آل برای کسانی است که می‌خواهند حریم خصوصی خود را در دنیای دیجیتال حفظ کنند و از ردیابی تراکنش‌های مالی جلوگیری نمایند. در این مقاله از آموزش کریپتو چراغ، به طور کامل بررسی خواهیم کرد که پرایوسی کوین‌ها چه هستند، چرا اهمیت دارند، چگونه کار می‌کنند و با بهترین ارزهای دیجیتال حریم خصوصی بازار آشنا می‌شویم که مناسب استفاده در تراکنش‌های ناشناس و ایمن هستند.

پرایوسی کوین چیست؟

پرایوسی کوین یا ارز دیجیتال حریم خصوصی، نوعی رمز ارز است که با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته رمزنگاری، تراکنش‌ها و اطلاعات کاربران را به‌صورت ناشناس و غیرقابل ردیابی در بلاک چین ثبت می‌کند. این ارزها مانند مونرو (XMR)، زی‌کش (ZEC) و دش (DASH) طراحی شده‌اند تا جریان تراکنش‌ها، موجودی کیف پول ‌ها و هویت افراد را مخفی نگه دارند و بدین ‌وسیله امنیت حریم خصوصی کاربران را تضمین کنند. برخلاف بیت کوین یا دیگر ارزهای دیجیتال معمولی که تراکنش‌ها در شبکه قابل مشاهده و قابل پیگیری هستند، پرایوسی کوین‌ها با مخفی‌سازی کامل یا اختیاری اطلاعات تراکنش‌ها، امکان ردیابی و نظارت بر فعالیت‌های مالی کاربران را تا حد بسیار زیادی غیرممکن می‌سازند. به همین دلیل، این کوین‌ها برای افرادی که به حفظ ناشناسی و حریم خصوصی خود اهمیت می‌دهند، انتخابی ایده‌آل و مطمئن محسوب می‌شوند.

تاریخچه پرایوسی کوین‌ها

تاریخچه پرایوسی کوین‌ها به اوایل دهه ۲۰۱۰ بازمی‌گردد و برخلاف باور عمومی که بیت کوین را به‌عنوان ارز دیجیتال حریم خصوصی می‌شناسند، اولین پرایوسی کوین واقعی مونرو بود که در سال ۲۰۱۴ به‌عنوان فورکی از بایت کوین (Bytecoin) راه‌اندازی شد. مونرو با استفاده از فناوری نوآورانه امضای حلقوی (Ring Signature) توانست تراکنش‌ها را به‌صورت مخفیانه و غیرقابل ردیابی انجام دهد و مقادیر تراکنش‌ها را به‌طور کامل مخفی کند. پس از آن، در سال ۲۰۱۶، زی‌کش (Zcash) با بهره‌گیری از فناوری پیشرفته zk-SNARK، فصل جدیدی در زمینه رمز ارزهای پیگیرگریز ایجاد کرد که اگرچه به قدرت پردازشی بالایی نیاز داشت، نوآوری بزرگ در حفظ حریم خصوصی محسوب می‌شود.

به دنبال این پیشرفت‌ها، ارزهای دیگری مانند ورج (Verge)، ناوکوین (NavCoin) و PIVX نیز با تمرکز بر حوزه‌های خاص حریم خصوصی توسعه یافتند. هدف اصلی توسعه پرایوسی کوین‌ها، پاسخ به نیاز کاربران برای حفظ امنیت و ناشناسی تراکنش‌ها در دنیای دیجیتال بود؛ به طوری که حفظ حریم شخصی مالی به عنوان یک حق اساسی دیده می‌شود، در حالی که برخی نگرانی‌هایی درباره سوءاستفاده مالی از این ارزها مطرح کرده‌اند. به این ترتیب، پرایوسی کوین‌ها به‌عنوان راه‌حلی تکنولوژیک برای تضمین ناشناسی و آزادی مالی در فضای کریپتوکارنسی ظهور کردند.

اهمیت پرایوسی کوین‌ها در حفظ حریم خصوصی در دنیای ارزهای دیجیتال

برای درک اهمیت پیدایش پرایوسی کوین‌ها در دنیای کریپتو، باید ابتدا دو موضوع مهم را مد نظر قرار دهیم:

۱. چرا شفافیت بلاک‌چین می‌تواند مشکل‌ساز باشد؟

بلاک‌چین‌های عمومی مانند بیت ‌کوین همه تراکنش‌ها را به صورت کاملاً شفاف و قابل مشاهده در شبکه ثبت می‌کنند. این شفافیت به کاربران اجازه می‌دهد فعالیت‌ها و روندهای تراکنش را بررسی کنند و اطمینان پیدا کنند که سیستم درست و شفاف عمل می‌کند. همین ویژگی شفافیت یکی از عوامل اصلی موفقیت بیت‌کوین و دیگر ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز است.

اما این شفافیت کامل از سوی دیگر، چالش بزرگی برای حفظ حریم خصوصی کاربران ایجاد می‌کند. اگرچه هویت واقعی افراد در بلاک‌چین عمومی مخفی می‌ماند، اما آدرس‌های عمومی کیف‌پول‌ها کاملاً قابل پیگیری و ردیابی هستند. مثلاً، اگر فردی بیت‌کوین را به آدرس کسی بفرستد، همه می‌توانند تعداد و مقصد این تراکنش را مشاهده کنند.

۲. تقابل حریم خصوصی و شفافیت؛ یک واقعیت مهم در ارزهای دیجیتال

از ابتدا بسیاری تصور می‌کردند که تراکنش‌های بیت‌کوین ناشناس و غیرقابل پیگیری هستند، زیرا برای ساخت کیف‌پول نیازی به ارائه مشخصات هویتی نیست. اما با پیشرفت ابزارهای ردیابی و تحلیل زنجیره بلاکچین، مشخص شد که فعالیت‌ها و حتی هویت مرتبط با آدرس‌های بیت‌ کوین قابل شناسایی و پیگیری است.

مثلاً در ۲۰۱۳، سازمان FBI توانست تراکنش‌های بیت‌کوینی که به بازار دارک وب «جاده ابریشم» مرتبط بود را دنبال کند و مالک این بازار، راس اولبریخت، را شناسایی نماید. این مثال نشان می‌دهد بیت‌کوین ناشناسی کامل ندارد و نوعی «ناشناسی کاذب» ارائه می‌دهد.

پس با توجه به دو نکته بالا 👇

حفظ حریم خصوصی و ناشناس ماندن تراکنش‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال اهمیت بسیار بالایی دارد. بسیاری از بلاک‌چین‌ها مانند بیت‌کوین تراکنش‌ها را به صورت شفاف ثبت می‌کنند. ابزارها و سایت‌هایی مانند BLOCKCHAIR به هر کاربر اجازه می‌دهند تا به سادگی سابقه تراکنش‌ها و میزان دارایی یک آدرس بیت‌ کوین را مشاهده کنند. این موضوع می‌تواند کاربران را در معرض ردیابی و افشای هویت قرار دهد و خطراتی نظیر تهدیدات امنیتی و سوءاستفاده را افزایش دهد.

از سوی دیگر، هدف اصلی ارزهای دیجیتال، ایجاد استقلال مالی و کاهش وابستگی به نهادهای متمرکزی مانند بانک‌ها است که همواره نظارت و کنترل بر اطلاعات مالی افراد دارند.

پرایوسی کوین‌ها با بهره‌گیری از تکنولوژی‌های پیشرفته رمزنگاری، امکان انجام تراکنش‌های ناشناس و امن را فراهم می‌کنند تا کاربران بتوانند بدون ترس از نظارت یا سوءاستفاده، حریم خصوصی خود را حفظ کنند. این خصوصیات، پرایوسی کوین‌ها را به ابزارهای حیاتی برای کسب استقلال مالی و ارتقای امنیت در فضای دیجیتال بدل کرده است.

پرایوسی کوین چگونه کار می‌کند؟

عملکرد پرایوسی کوین مشابه پول نقد واقعی است، اما در بستری کاملاً دیجیتال. وقتی از دستگاه خودپرداز پول نقد برداشت می‌کنید، بانک فقط تراکنش برداشت را ثبت می‌کند اما نمی‌داند شما با پول چگونه رفتار می‌کنید. در دنیای دیجیتال اما حفظ این سطح از حریم خصوصی پیچیده‌تر است.

به همین دلیل، پرایوسی کوین‌ها با استفاده از تکنولوژی‌های رمزنگاری پیشرفته، اطلاعات تراکنش‌ها را مخفی می‌کنند تا سایر کاربران یا حتی صرافی‌ها نتوانند مشخصات کامل تراکنش یا هویت واقعی افراد را تشخیص دهند. البته باید توجه داشت که حتی پرایوسی کوین‌ها هم صد درصد غیرقابل ردیابی نیستند، اما ردیابی آنها بسیار سخت‌تر و پیچیده‌تر است.

مهم‌ترین ویژگی‌های پرایوسی کوین‌ها

مهم‌ترین ویژگی‌های رمزارزهای پرایوسی کوین عبارتند از:

۱. حریم خصوصی کامل در تراکنش‌ها: بر اساس این ویژگی در کوین‌‌های خصوصی، تمرکز ویژه بر حفظ محرمانگی و امنیت اطلاعات کاربران است؛ در واقع، این ارزها طوری طراحی شده‌اند که جزئیات مربوط به تراکنش‌ها مثل مبدا، مقصد و مبلغ جابجاشده تا حد زیادی غیرقابل شناسایی باقی بماند.

۲. پنهان بودن موجودی حساب‌ها: در بسیاری از پرایوسی کوین‌ها، بر خلاف کوین‌هایی مثل بیت‌کوین، موجودی کیف‌پول کاربران و تاریخچه تراکنش‌های آن‌ها برای عموم قابل مشاهده نیست. به این ترتیب، هیچ فرد یا نهادی نمی‌تواند صرفاً با اطلاع از آدرس کیف‌پول، از دارایی‌های شما باخبر شود.

۳. شفافیت کنترل‌شده: اگرچه هدف پرایوسی کوین‌ها پنهان کردن اطلاعات حساس است، اما همچنان شفافیت و صحت انجام تراکنش‌ها حفظ می‌شود. بلاک‌چین این ارزها به گونه‌ای عمل می‌کند که از صحت و یکپارچگی داده‌ها اطمینان حاصل می‌شود اما جزئیات محرمانه باقی می‌ماند؛ نوعی تعادل میان شفافیت و حریم خصوصی.

۴. استفاده از فناوری‌های رمزنگاری پیشرفته: پرایوسی کوین‌ها برای پنهان‌سازی اطلاعات کاربران از تکنیک‌های متنوعی استفاده می‌کنند؛ برخی از مشهورترین این فناوری‌ها عبارتند از:

• امضاهای حلقوی (Ring Signatures): این فناوری امکان ناشناس‌سازی فرستنده تراکنش را فراهم می‌کند.
• آدرس‌های مخفی (Stealth Addresses): که تراکنش‌های دریافتی را کاملاً غیرقابل ردگیری می‌کند.
• تراکنش‌های غیرقابل پیگیری (Untraceable Transactions): به کمک ترکیب مبالغ تراکنش و استفاده از چندین آدرس و کلید، فرآیند ردیابی را غیرممکن می‌سازد.
• کوین‌میکسینگ (Coin Mixing): روشی برای ترکیب کردن کوین‌ها جهت افزایش سطح ناشناسی تراکنش‌ها و جلوگیری از ردیابی مسیر پول.

پرایوسی کوین چه کاربردهایی دارد؟

برخلاف تصور رایج، کاربرد پرایوسی کوین‌ها فقط به فعالیت‌های مجرمانه یا مخفی محدود نمی‌شود. اگرچه برخی مجرمان سایبری به دلیل قابلیت ناشناس‌سازی این رمزارزها از آن‌ها برای پولشویی یا نقل‌ و انتقال دارایی‌های غیرقانونی استفاده می‌کنند، اما مزیت‌ها و کاربردهای پرایوسی کوین بسیار گسترده‌تر و مشروع‌تر است. شامل:

۱. حفاظت از آزادی مالی در برابر کنترل نهادهای مرکزی

یکی از مهم‌ترین کارکردهای پرایوسی کوین‌ها، کاهش نفوذ و کنترل نهادهای متمرکز بر دارایی کاربران است. در کشورهایی با قوانین محدودکننده یا نظارت شدید دولت‌ها مانند کره شمالی یا چین، استفاده از یک پرایوسی کوین می‌تواند نقش محافظ مالی را ایفا کند و دارایی افراد را از دسترسی نهادهای نظارتی دور نگه دارد.

۲. محافظت از اطلاعات حساس و خصوصی

با استفاده از پرایوسی کوین‌ها، اطلاعات حساسی همچون موجودی حساب و تاریخچه تراکنش‌ها در معرض دید عموم یا هکرها قرار نمی‌گیرد. این ویژگی، ریسک هدف قرار گرفتن کاربران توسط کلاهبرداران و سودجویان را به طرز چشمگیری کاهش می‌دهد و امنیت مالی را افزایش می‌بخشد.

۳. حمایت از حقوق کاربران و حریم خصوصی

در بسیاری از کشورها، تراکنش‌های مالی ابزار نظارت و حتی سرکوب است. پرایوسی کوین‌ها این امکان را فراهم می‌کنند که شهروندان بدون نگرانی از ردیابی، داده‌های مالی خود را مدیریت کنند و حق حریم خصوصی خود را حفظ نمایند.

در مجموع، پرایوسی کوین‌ها نه تنها ابزاری برای دور زدن قوانین یا فعالیت‌های غیرقانونی نیستند، بلکه به عنوان ابزاری مشروع برای صیانت از آزادی مالی، حریم خصوصی و امنیت اطلاعات در دنیای دیجیتال شناخته می‌شوند.

پرایوسی کوین‌ها چگونه تراکنش‌های غیرقابل ردیابی ارائه می‌دهند؟

یکی از تقریبا مهم‌ترین ارزش‌های پرایوسی کوین‌ها در دنیای ارز دیجیتال، فراهم کردن قابلیت مخفی کردن هویت کاربران و پنهان‌سازی جزئیات تراکنش‌ها است. اما این رمزارزها دقیقاً از چه فنّاوری‌هایی برای دست‌یابی به این سطح از امنیت استفاده می‌کنند؟ در ادامه با ۵ تکنیک کلیدی و مدرن حفظ حریم خصوصی در پرایوسی کوین‌ها آشنا می‌شویم:

۱. آدرس‌های مخفی (Stealth Addresses)

این روش ابتکاری باعث می‌شود هر بار که کاربری مبلغی ارز دیجیتال دریافت می‌کند، یک آدرس جدید و منحصربه‌فرد برای آن تراکنش ایجاد شود. جفت کلیدهای عمومی و خصوصی به گونه‌ای ترکیب می‌شوند که دریافت‌کننده می‌تواند بدون افشای آدرس اصلی خود، تراکنش را دریافت کند. به این ترتیب، پیوند زدن آدرس‌ها و ردیابی هویت کاربر به شکل مؤثری غیرممکن می‌شود. آدرس‌های مخفی مانند واسطه‌هایی بین کاربر و شبکه بلاک‌ چین عمل می‌کنند و مانع از افشای ارتباط واقعی فرستنده و گیرنده می‌شوند.

۲. امضاهای حلقوی و RingCT

در این روش، تراکنش‌ها به صورت گروهی (حلقه‌ای) امضا می‌شوند. به زبان ساده، وقتی کاربری تراکنشی ثبت می‌کند، امضای دیجیتال او با امضاهای چند کاربر دیگر مخلوط می‌شود؛ به شکلی که هیچ‌کس نتواند به طور دقیق بگوید کدام عضو حلقه واقعاً تراکنش را امضا کرده است. نسخه پیشرفته‌تر این تکنیک، یعنی RingCT (امضای حلقوی با تراکنش محرمانه)، نه تنها هویت ارسال‌کننده بلکه مبلغ تراکنش را نیز مخفی می‌سازد. این دقیقا همان فناوری است که مونرو (Monero) را تا این اندازه غیرقابل‌ردیابی کرده است.

۳. پروتکل‌های ترکیب و میکسر (Mixing Protocols/CoinJoin)

پروتکل‌هایی مانند CoinJoin برای شکستن زنجیره ردیابی تراکنش‌ها طراحی شده‌اند. در این تکنیک، چندین کاربر ارزهای دیجیتال خود را هم‌زمان وارد یک تراکنش جمعی ‌می‌کنند. ارزها با هم ترکیب شده و سپس در قالب مقادیر اولیه به کاربران بازمی‌گردد، اما حالا ارتباط مستقیم بین ورودی‌ها و خروجی‌ها از بین رفته است. به این ترتیب، هیچ تحلیل‌گری نمی‌تواند تشخیص دهد که کدام کوین مربوط به کدام کاربر بوده است. این روش در پروژه‌هایی مانند Dash و بیت‌کوین با ابزارهایی مثل Wasabi و Samourai به کار گرفته می‌شود.

۴. زی‌کی اسنارک (ZK-SNARKs)؛ دانش صفر

یکی از پیشرفته‌ترین تکنیک‌های رمزنگاری برای افزایش ناشناسی ZK-SNARKs یا “اثبات با دانش صفر” است. این پروتکل به کاربران این امکان را می‌دهد که بدون افشای اطلاعات مهم (مثلاً آدرس یا مبلغ) به شبکه ثابت کنند که تراکنش معتبر است. به زبان ساده، در زی‌کی اسنارک هیچ نیازی به درز اطلاعات محرمانه به بلاک چین نیست و هویت، مقدار و مقصد با ریاضیات پیچیده، کاملاً محافظت می‌شوند. ارز دیجیتال Zcash اولین رمزارزی بود که این فناوری را به‌صورت عملیاتی و گسترده اجرا کرد.

۵. پروتکل میمبل ویمبل (MimbleWimble)

میمبل ویمبل یک ساختار بلاک‌چینی است که حریم خصوصی و مقیاس‌پذیری را هم‌زمان بهبود می‌بخشد. در این پروتکل، ساختار تراکنش‌ها به گونه‌ای تغییر کرده که داده‌های حساس کاربران پنهان باقی بماند و فقط اطرافیان مستقیم تراکنش می‌توانند اطلاعات کامل را ببینند. این طیف حفاظتی سبب می‌شود حتی تحلیل‌گران حرفه‌ای هم نتوانند مسیر تراکنش‌ها و آدرس‌ها را به راحتی شناسایی کنند. رمزارزهایی مثل Grin و Beam بر اساس این پروتکل توسعه یافته‌اند.

۹ پرایوسی کوین برتر بازار رمزارز برای سرمایه‌گذاری

در این بخش شما را با ۹ مورد از بهترین ارزهای دیجیتال ناشناس برای سرمایه‌گذاری آشنا میکنیم:

1.     مونرو (Monero – XMR)

مونرو را می‌توان بی‌رقیب‌ترین گزینه در میان رمزارزهای پرایوسی کوین دانست. این ارز دیجیتال متن‌باز و غیرمتمرکز، به دلیل سطح بالای ناشناسی و تمرکز بر حریم خصوصی، در صدر فهرست بسیاری از سرمایه‌گذاران قرار دارد. در شبکه مونرو، ردیابی تراکنش‌ها عملاً غیرممکن است. دلیل آن استفاده از فناوری‌هایی مانند امضای حلقوی (Ring Signature)، آدرس‌های مخفی (Stealth Address) و تراکنش‌های محرمانه حلقوی (RingCT) است. این تکنیک‌ها باعث می‌شوند نه تنها هویت فرستنده و گیرنده، بلکه مبلغ تراکنش نیز از دید عموم مخفی بماند. اگر به دنبال ارزی هستید که در آن ناشناس‌ماندن تراکنش‌ها و داده‌های مالی در اولویت باشد، مونرو انتخابی هوشمندانه محسوب می‌شود.

2.     زی‌کش (Zcash – ZEC)

زی‌کش یکی دیگر از پرچمداران دنیای ارزهای دیجیتال ناشناس است که با بهره‌گیری از فناوری رمزنگاری پیشرفته، امنیت تراکنش‌ها را تا سطح بسیار بالایی افزایش داده است. توسعه‌دهندگان زی‌کش این ارز را به HTTP در مقابل HTTPS تشبیه می‌کنند، به این معنا که زی‌کش نسخه‌ای امن‌تر و خصوصی‌تر از بیت کوین است. زی‌کش با بهره‌گیری از اثبات دانایی صفر (Zero-Knowledge Proof)، امکان انجام تراکنش‌هایی را فراهم می‌کند که در آن‌ها نیازی به افشای اطلاعات فرستنده، گیرنده یا مبلغ تراکنش نیست. کاربران می‌توانند بین حالت‌های شفاف (transparent) و محافظت‌شده (shielded) انتخاب کنند و میزان حریم خصوصی موردنظر خود را تنظیم نمایند.

3.     دش (Dash)

دش (Dash) یکی از ارزهای دیجیتال برجسته با قابلیت‌های حفظ حریم خصوصی انتخابی است. کاربران در هنگام انجام تراکنش می‌توانند بین ارسال عادی یا استفاده از ویژگی CoinJoin تصمیم بگیرند. در حالت دوم، از تکنیکی به نام میکسینگ (Mixing) استفاده می‌شود که با ترکیب چندین تراکنش، مسیر و اطلاعات مرتبط با آن‌ها را مخفی می‌سازد و سطحی از ناشناس‌بودن را برای کاربران فراهم می‌کند. این ساختار، دش را به گزینه‌ای منعطف برای افرادی تبدیل کرده که میان حریم خصوصی و شفافیت، به دنبال تعادل هستند.

4.     بیم (Beam)

بیم (Beam) یک ارز دیجیتال امنیت ‌محور و حریم‌ خصوصی‌ است که از ابتدا با هدف ارائه تراکنش‌های کاملاً خصوصی طراحی شده است. در این بلاکچین، اطلاعات مربوط به فرستنده، گیرنده و مبلغ تراکنش در زنجیره ذخیره نمی‌شود. بیم از پروتکل Mimblewimble استفاده می‌کند که ضمن حفظ حریم خصوصی، مقیاس‌پذیری بالایی به دلیل کوچک‌بودن اندازه بلاکچین ارائه می‌دهد. پشتیبانی از تراکنش‌های آفلاین و آنلاین، اتمیک سواپ، و کیف پول‌های سخت‌افزاری از دیگر قابلیت‌های برجسته این پروژه محسوب می‌شود.

5.     فالا (Phala Network)

فالا (Phala Network) به‌عنوان یکی از پاراچین‌های شبکه پولکادات (Polkadot)، نقش یک لایه حریم خصوصی را در این اکوسیستم ایفا می‌کند. با وجود اینکه پولکادات به‌صورت پیش‌فرض بلاکچینی عمومی و شفاف است، فالا با بهره‌گیری از محاسبات محرمانه و زیرساخت مبتنی بر TEE (محیط اجرای قابل اعتماد)، امکان پردازش داده‌ها به‌صورت رمزنگاری‌شده و محافظت‌شده را فراهم می‌سازد. فالا را می‌توان پرایوسی کوین بومی وب ۳ دانست که به‌طور خاص برای توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز با نیاز به داده‌های خصوصی طراحی شده است.

6.     هورایزن (Horizen – ZEN)

هورایزن (Horizen – ZEN) یکی دیگر از پرایوسی کوین‌های مطرح است که از ساختاری دوگانه بهره می‌برد؛ به این صورت که در کنار آدرس‌های معمولی (T-addresses)، آدرس‌های محافظت‌شده (Z-addresses) نیز ارائه می‌دهد که به‌طور کامل از حریم خصوصی پشتیبانی می‌کنند. البته در صورت انتقال وجه از آدرس Z به T، جزئیاتی مانند مبلغ تراکنش افشا می‌شود. هورایزن همچنین به یک شبکه نود بزرگ و توزیع‌شده متکی است که با گسترش زیرساخت‌های غیرمتمرکز، امنیت و ناشناس‌ماندن کاربران را تقویت می‌کند.

7.     دیکرد (Decred)

دیکرد (Decred) که در سال ۲۰۱۶ به بازار ارزهای دیجیتال معرفی شد، تنها یک پرایوسی کوین ساده نیست، بلکه پروژه‌ای است با تمرکز هم‌زمان بر حریم خصوصی، امنیت شبکه و حاکمیت غیرمتمرکز. هدف اصلی این ارز دیجیتال، ایجاد اکوسیستمی مشارکتی است که کاربران در تصمیم‌گیری‌های مهم شبکه نقش فعال دارند. دیکرد با استفاده از ترکیبی نوآورانه از الگوریتم‌های اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS)، سعی دارد توازن و امنیت پایداری بین ماینرها و سهام‌داران ایجاد کند. توسعه‌دهندگان این پروژه معتقدند که این مدل ترکیبی نه‌تنها به پایداری مالی پروژه کمک می‌کند، بلکه به توزیع عادلانه قدرت و جلوگیری از تمرکز در شبکه نیز منجر می‌شود.

8.     پیو اکس (PIVX)

پیو اکس، یک ارز دیجیتال متمرکز بر حریم خصوصی است که در ابتدا در ژانویه ۲۰۱۶ با الگوریتم اثبات کار راه‌اندازی شد، اما خیلی زود در همان سال به مکانیزم اثبات سهام (PoS) روی آورد تا بهره‌وری انرژی و امنیت شبکه را افزایش دهد. تمرکز اصلی این پروژه بر حفظ کامل اطلاعات کاربران و ناشناس‌سازی تراکنش‌هاست. در سال ۲۰۲۰، پروتکل پیشرفته‌ای به نام SHIELD در شبکه پیو اکس معرفی شد که با استفاده از فناوری zk-SNARK، امکان پنهان‌سازی کامل آدرس‌ها، مبلغ تراکنش و منبع کوین‌ها را فراهم می‌کند. این پروتکل به دلیل حجم بسیار کم داده (فقط ۱۴۴ بایت)، سرعت بالای تأیید تراکنش (نیم‌ثانیه) و قابلیت استفاده آسان، تجربه‌ای کاربرپسند را به همراه دارد.

همچنین وجود کلیدهای نمایشی در آن به کاربران اجازه می‌دهد در صورت نیاز، دسترسی کنترل‌شده به جزئیات تراکنش را به دیگران بدهند. پیو اکس یک پروژه منبع‌باز و غیرمتمرکز است که توسط جامعه کاربرانش در قالب سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) اداره می‌شود و توکن بومی آن، PIV، به‌عنوان یک دارایی غیرقابل ردیابی و مناسب برای تراکنش‌های خصوصی عمل می‌کند.

9.     گرین (Grin)

گرین (Grin) یکی از ارزهای دیجیتال حریم‌ خصوصی است که در ژانویه ۲۰۱۹ و بر پایه پروتکل بلاکچین Mimblewimble راه‌اندازی شد؛ پروتکلی که تمرکز آن بر حفظ حریم خصوصی، سبک‌بودن شبکه و مقیاس‌پذیری بالا است. این رمزارز با حذف اطلاعات شناسایی کاربران، از جمله آدرس‌های عمومی و مقادیر تراکنش، امکان انجام پرداخت‌های کاملاً ناشناس و غیرقابل ردیابی را فراهم می‌سازد. گرین فاقد بنیان‌گذار رسمی و تیم مدیریتی متمرکز است و توسعه آن به‌صورت متن‌باز و از طریق حمایت‌های داوطلبانه جامعه صورت می‌گیرد. یکی از ویژگی‌های خاص این پروژه، مدل پاداش استخراج ثابت آن است؛ به‌طوری‌که پاداش ماینرها همواره یکسان باقی می‌ماند و این امر از تمرکز قدرت و ثروت جلوگیری می‌کند. همچنین استفاده از قالب ارتباطی Slatepack در این شبکه، امنیت، حریم خصوصی و کارایی تعامل میان کاربران و توسعه‌دهندگان را بهبود می‌بخشد.

گرین با ساختار غیرمتمرکز، فناوری پیشرفته و تمرکز کامل بر ناشناس‌ماندن، یکی از گزینه‌های معتبر و متمایز برای علاقه‌مندان به سرمایه‌گذاری در پرایوسی کوین‌ها محسوب می‌شود.

سخن پایانی

رمزارزهای پرایوسی کوین با هدف حفاظت از حریم خصوصی و ناشناس‌سازی تراکنش‌ها وارد بازار کریپتوکارنسی شدند و در این مسیر، نوآوری‌های چشمگیری مانند امضای حلقوی، اثبات دانایی صفر و پروتکل Mimblewimble  را معرفی کردند. کوین‌هایی مثل مونرو، زی‌کش، بیم و پیو اکس توانسته‌اند استانداردهای جدیدی برای امنیت مالی کاربران تعریف کنند.

با این حال، آینده این ارزها در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. فشارهای فزاینده قانون‌گذاران در کشورهای مختلف، از ممنوعیت کامل در ژاپن، کره جنوبی و استرالیا گرفته تا حذف تدریجی از فهرست صرافی‌های بزرگ مانند بای‌بیت، کراکن و هوبی، باعث شده است که دسترسی به این دارایی‌ها دشوارتر از گذشته باشد. از سوی دیگر، محدودبودن کاربردهای عملی آن‌ها نیز چالشی جدی برای پذیرش گسترده ایجاد کرده است. در نتیجه، هرچند پرایوسی کوین‌ها از منظر فناوری و ایدئولوژی بسیار جذاب‌اند، اما در شرایط فعلی بازار و فضای حقوقی، نمی‌توان آن‌ها را گزینه‌ای کم‌ریسک یا مطمئن برای سرمایه‌گذاری دانست. برای سرمایه‌گذاران، دقت، تحقیق و آگاهی از محدودیت‌های قانونی پیش از ورود به این حوزه، بیش از هر زمان دیگری ضروری است.

👈  با اکسپرت متاتریدر رایگان معاملات خود را به سطح حرفه‌ای ارتقا دهید!